Miejscowość w przeszłości stanowiła dwie odrębne wsie: Kuźnię i Ligotę (niem. Hammer i Ellguth). Osady posiadają średniowieczny rodowód, chociaż dotyczące ich informacje pochodzą z XVI w. Wiemy, że już wtedy wsie miały ugruntowaną renomę lokalnych centrów kuźniczych, a ich patronem był korfantowski pastor ewangelicki Jerzy Faber. Określenie Kuźnica jest nazwą kulturową i odnosi się do istoty działalności człowieka na określonym terenie. Ligota to tradycyjnie osada założona na terenie dotąd niezamieszkałym (na surowym korzeniu) z zastosowaniem dla jej nowych mieszkańców ulgi na zagospodarowanie (wolnizny). Połączenie osad w jedną wieś sprawiło, że obecnie jest to miejscowość o nieregularnym układzie i zabudowie luźno rozmieszczonej głównie wzdłuż tworzących literę V dróg oraz wokół ich przecięcia. Drogę biegnącą w kierunku północnym przecina Ścinawa Niemodlińska, płynąca w pewnej odległości wzdłuż drugiej drogi na osi wschód-zachód, która skręca pod kątem prostym w kierunku Borka. Najciekawszymi budynkami we wsi są: nieużytkowana kuźnia i dawna szkoła. W centrum wsi usytuowany jest Kościół pw. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy zbudowany w 1968 r. na miejscu dawnej kaplicy z 1886 r. Spora liczba domów posiada dekoracyjne szczyty ścian z niewielkimi kapliczkami, krzyżami, datami pamiątkowymi, stiukowym obramieniem okien. We wsi znajduje się wiata grillowa za budynkiem świetlicy wiejskiej. Przy Czarnym Stawie zorganizowano miejsce postojowe z ławkami. Działa tutaj jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej. Kuźnica Ligocka liczy 362 mieszkańców. W pobliżu leśniczówki Kuźnica przebiega rowerowa ścieżka dydaktyczna „Skrajem dawnej puszczy”. Blisko stąd do Rezerwatu Przyrodniczo-Krajobrazowego Topiel-Kwiczalnia.
CIEKAWOSTKI
Przy średniowiecznym trakcie handlowym z Opola do Nysy, na terenie leśnictwa Kuźnica odnajdziemy głaz narzutowy. Jest to pozostałość zlodowacenia plejstoceńskiego. W 1929 r. odkryto tu ślady osadnictwa i obróbki krzemienia przez człowieka pierwotnego, sprzed 10-15 tys. lat.
