Dziś są imieniny: Dory, Olgi, Teodora
Wybierz język:
 22-08-2008 08:14

Przechód

Wieś swoimi początkami sięga XIII w. Wzmiankowana w 1311 r. jako Przechod, co oznacza przejście. W 1936 r. zmieniono wielowiekową nazwę na Waldfurt. Po zakończeniu II wojny światowej miejscowości nadano miano Przechodu. Osada to ulicówka rozplanowana wzdłuż doliny Ścinawy Niemodlińskiej. Obszar wsi jest w większości równinny, z niewielkimi wzniesieniami (Górka Sowińska, Górka Balzerowa i Góra Czarownic). Kolorytu osadzie dodaje wypły­wający z tradycji podział na dzielnice (Kozówka, Rynek, Zamłynie, Gór­ka Sowińska, Wilcze, Wygon, Podgórze, Za szkołą, Hulica, Smolarnia, Trzy Chałupy, Ulica Chrzelicka, Wilczury).

Miejscowość wyróżnia się sporą liczbą obiektów zabytkowych: Kościół pw. św. Jana Chrzciciela (XVIII w.), Kaplica pw. św. Ła­zarza (XVIII w.), plebania (XVIII w.), kapliczka przy­drożna (XVIII w.), budynek zespołu szkolno-przed­szkolnego (1910 r.), bu­dynki mieszkalne, młyn, tartak, karczma. Będąc w Przechodzie koniecznie trzeba odwiedzić Izbę Regionalną. We wsi działa jednostka OSP, biblioteka, lokalne centrum kul­tury (oddział MGOKSiR w Korfantowie), Koło Gospodyń Wiejskich, LZS oraz grupa odnowy wsi. Miejscowość w 2011 r. została uznana za najpiękniej­szą wieś województwa opolskiego.

Na terenie przylegającym do świetlicy wiejskiej znajduje się Otwarta Strefa Aktywności z urządzeniami rekreacyjnymi dla dzieci, siłownia zewnętrzna, ławki. Przy boisku sportowym usytuowano wiatę. Prze­chód jest organizatorem Międzynarodowego Strażackiego Turnieju Piłki Prądowej WASSERBALL. Mieszka tu 732 osoby.

W lasach na północny-wschód od miejscowości rozciąga się rezerwat przyrody Bolok’a w obrębie Leśnictwa Przechód położony jest użytek ekologiczny Turzycowisko i stanowisko dokumentacyjne „Wydmy Śród­leśne”. Wartym odwiedzenia jest położony w lesie obok drogi prowadzącej do Chrzelic Szwedzki Szaniec – wzniesienie, które według legen­dy jest pozostałością chlebowego pieca szwedzkiego kwatermistrza z czasów wojny trzydziestoletniej. Inna wersja podania głosi, że bronili się Szwedzi podczas potyczki z wojskami austriackimi. W rzeczywisto­ści wzniesienie to ślady średniowiecznego grodziska, co nie wyklucza obecności w tym miejscu Szwedów w XVII w.

Kościół pw. św. Jana Chrzciciela w Przechodzie. Barokowy, wybudowa­ny w miejscu średniowiecznej świątyni w 1779 r. Na planie prostokąta z jednowieżową fasadą zakończoną baniastym hełmem. Z bogatym wy­posażeniem z epoki: późnobarokowym ołtarzem głównym, chrzcielnicą marmurową z towarzyszącym przedstawieniem Chrztu w Jordanie, ba­rokowymi ławkami, obrazami Drogi Krzyżowej oraz dzwonem z 1764 r. odlanym przez Wolfganga Strauba z Ołomuńca. Świątynia jest otoczo­na murem z bramą barokową z 1793 r.

Kapica pw. św. Łazarza w Przechodzie. Wybudowana pod koniec XVIII w. prostokątna z półkolistą absydą i masywnymi szkarpami przed ele­wacją frontową. Wewnątrz – późnobarokowy ołtarz.

CIEKAWOSTKI

Według legendy, na kamieniu leżącym opodal Przechodu przysiedli dwaj mężczyźni. Rozłożyli karty, wyciągnęli wino i zaczęli grać, klnąc przy tym niemiłosiernie. Nagle, niebo pokryły ciemne chmury i pośród piekielnej burzy piorun walnął w biesiadników, chcąc ich uciszyć. Na skale pozostały jedynie ślady ich dłoni. Taka oto historia „diabelskiego kamienia”.

 

01.jpeg 02.jpeg 03.jpeg 04.jpeg 05.jpeg 06.jpeg 07.jpeg 08.jpeg 14.jpeg 16.jpeg 09.jpeg 10.jpeg 13.jpeg 11.jpeg 15.jpeg 12.jpeg 17.jpeg 18.jpeg 19.jpeg 20.jpeg 21.jpeg 22.jpeg 23.jpeg 24.jpeg 25.jpeg 26.jpeg 27.jpeg 28.jpeg 29.jpeg 30.jpeg 42.jpeg 46.jpeg 43.jpeg 48.jpeg 53.jpeg 54.jpeg 55.jpeg 56.jpeg 57.jpeg 58.jpeg 59.jpeg 60.jpeg 31.jpeg 36.jpeg

34.jpeg 35.jpeg 51.jpeg 38.jpeg 39.jpeg 40.jpeg

 41.jpeg 45.jpeg 47.jpeg 44.jpeg 49.jpeg 50.jpeg 37.jpeg 52.jpeg 
33.jpeg 32.jpeg