Przechód

Wieś swoimi początkami sięga XIII w. Wzmiankowana w 1311 r. jako Przechod, co oznacza przejście. W 1936 r. zmieniono wielowiekową nazwę na Waldfurt. Po zakończeniu II wojny światowej miejscowości nadano miano Przechodu. Osada to ulicówka rozplanowana wzdłuż doliny Ścinawy Niemodlińskiej. Obszar wsi jest w większości równinny, z niewielkimi wzniesieniami (Górka Sowińska, Górka Balzerowa i Góra Czarownic). Kolorytu osadzie dodaje wypły­wający z tradycji podział na dzielnice (Kozówka, Rynek, Zamłynie, Gór­ka Sowińska, Wilcze, Wygon, Podgórze, Za szkołą, Hulica, Smolarnia, Trzy Chałupy, Ulica Chrzelicka, Wilczury).

Miejscowość wyróżnia się sporą liczbą obiektów zabytkowych: Kościół pw. św. Jana Chrzciciela (XVIII w.), Kaplica pw. św. Ła­zarza (XVIII w.), plebania (XVIII w.), kapliczka przy­drożna (XVIII w.), budynek zespołu szkolno-przed­szkolnego (1910 r.), bu­dynki mieszkalne, młyn, tartak, karczma. Będąc w Przechodzie koniecznie trzeba odwiedzić Izbę Regionalną. We wsi działa jednostka OSP, biblioteka, lokalne centrum kul­tury (oddział MGOKSiR w Korfantowie), Koło Gospodyń Wiejskich, LZS oraz grupa odnowy wsi. Miejscowość w 2011 r. została uznana za najpiękniej­szą wieś województwa opolskiego.

Na terenie przylegającym do świetlicy wiejskiej znajduje się Otwarta Strefa Aktywności z urządzeniami rekreacyjnymi dla dzieci, siłownia zewnętrzna, ławki. Przy boisku sportowym usytuowano wiatę. Prze­chód jest organizatorem Międzynarodowego Strażackiego Turnieju Piłki Prądowej WASSERBALL. Mieszka tu 732 osoby.

W lasach na północny-wschód od miejscowości rozciąga się rezerwat przyrody Bolok’a w obrębie Leśnictwa Przechód położony jest użytek ekologiczny Turzycowisko i stanowisko dokumentacyjne „Wydmy Śród­leśne”. Wartym odwiedzenia jest położony w lesie obok drogi prowadzącej do Chrzelic Szwedzki Szaniec – wzniesienie, które według legen­dy jest pozostałością chlebowego pieca szwedzkiego kwatermistrza z czasów wojny trzydziestoletniej. Inna wersja podania głosi, że bronili się Szwedzi podczas potyczki z wojskami austriackimi. W rzeczywisto­ści wzniesienie to ślady średniowiecznego grodziska, co nie wyklucza obecności w tym miejscu Szwedów w XVII w.

Kościół pw. św. Jana Chrzciciela w Przechodzie. Barokowy, wybudowa­ny w miejscu średniowiecznej świątyni w 1779 r. Na planie prostokąta z jednowieżową fasadą zakończoną baniastym hełmem. Z bogatym wy­posażeniem z epoki: późnobarokowym ołtarzem głównym, chrzcielnicą marmurową z towarzyszącym przedstawieniem Chrztu w Jordanie, ba­rokowymi ławkami, obrazami Drogi Krzyżowej oraz dzwonem z 1764 r. odlanym przez Wolfganga Strauba z Ołomuńca. Świątynia jest otoczo­na murem z bramą barokową z 1793 r.

Kapica pw. św. Łazarza w Przechodzie. Wybudowana pod koniec XVIII w. prostokątna z półkolistą absydą i masywnymi szkarpami przed ele­wacją frontową. Wewnątrz – późnobarokowy ołtarz.

CIEKAWOSTKI

Według legendy, na kamieniu leżącym opodal Przechodu przysiedli dwaj mężczyźni. Rozłożyli karty, wyciągnęli wino i zaczęli grać, klnąc przy tym niemiłosiernie. Nagle, niebo pokryły ciemne chmury i pośród piekielnej burzy piorun walnął w biesiadników, chcąc ich uciszyć. Na skale pozostały jedynie ślady ich dłoni. Taka oto historia „diabelskiego kamienia”.