Wieś w pobliżu Korfantowa nad Ścinawą Niemodlińską. Wzmiankowana w XIV w. jako Ranisch. Jednocześnie wy­stępowało polskie przyswojenie Runczka. Od 1945 r. osada funkcjonuje jako Rączka. Zabudowania rozlokowane są wzdłuż niere­gularnie biegnących dróg, tworzących literę Y. Zachowały się ozdoby elewacyjne na nielicznych budynkach mieszkalnych. W centrum wsi znajduje się zabytkowa, dwukondygnacyjna kaplica, z czterema trój­kątnymi szczytami wokół wysokiego daszku. Przy wjeździe do miej­scowości postawiono krzyż dziękczynny za ocalenie napływowych mieszkań­ców Rączki z zawieruchy wojennej (1947 r.). W cen­trum osady znajduje się urokliwa kapliczka (XIX w.).

W dolinie Ścinawy Niemodlińskiej nieopodal wsi rosną zagrożone na Śląsku Opolskim gatunki, takie jak mieczyk dachówkowaty, kosaciec syberyjski oraz goździk pyszny. Środowisko sprzyja również zakładaniu siedlisk przez bobry i życiu zaskrońców i padalców. Chlubą Rączki jest jedna z większych świetlic wiejskich na terenie korfantowskiej gminy. Na terenie przylegającym do świetlicy urządzono siłownię zewnętrzną oraz wiatę grillową. Działa tu Koło Łowieckie „Bażant” oraz grupa od­nowy wsi. Rączkę zamieszkuje 118 osób.

CIEKAWOSTKI

Krzyże dziękczynne za ocalenie z pożogi wojennej, stawiane po zakończeniu II wojny światowej przez polską ludność napływową pojawiły się w wielu wsiach opolskich, również w Rączce. „W Krzyżu zbawienie. W dowód wdzięczności za opiekę podczas niewoli. Krzyż ten ustawiony przez repatriantów. Rączka, 14 IX 1947”.